Titel: Toetsteen van de ware en valse genade Auteur: Theodorus van der Groe Theodorus van der Groe, geboren in 1705 en overleden in 1782, heeft diverse werken over de geloofsleer geschreven. De Toetssteen van ware en valse genade neemt daaronder een belangrijke plaats in. Hij wordt nog gerekend onder de predikanten van de Nadere Reformatie; van hem wordt wel gezegd: ‘Van der Groe sluit het hekje toe.’ Zijn eerste gemeente was Rijnsaterwoude. Hij was al predikant toen hij daar bekeerd werd. Vandaar onder meer dat hij beducht was voor valse genade. In 1740 werd hij predikant in Kralingen. In de Toetssteen maakt hij onderscheid tussen het zaligmakend werk en het algemene werk des Geestes. De lezer wordt opgeroepen tot zelfonderzoek. Eerst neemt hij zijn uitgangspunt in wat de Dordtse Leerregels in III/IV,9 zeggen: dat God aan degenen die Hij door het Evangelie roept, verscheidene gaven meedeelt en dat sommigen het woord des levens wel aannemen, maar niet in het binnenste van hun harten; vervolgens bespreekt hij het hele boek door de Zondagen van de Heidelbergse Catechismus als richtsnoer voor geloof en leven. Van der Groe schrijft op een Schriftuurlijke manier over de enige troost, de kennis van God en van zichzelf, het geloof en de wedergeboorte, de rechtvaardigmaking en de heiligmaking. Hierbij onderscheidt hij steeds wat zaligmakend is en wat nabijkomend, wie de waargelovige is in Christus en wie de schijngelovige is in zichzelf. Vooral in zijn verwoording van wat de rechtvaardigmaking door het geloof is, toont hij een nazaat te zijn van de Reformatie. Zijn grote Schriftkennis – getuige de velerlei teksten die hij aanhaalt – maakt het boek nog meer boeiend.